Büyük bir bizon sürüsünü izlerken hayranlık duygusu doruktadır. Birçok kültürün bu kadim hayvanlar hakkında efsaneleri vardır.
Bizonun Tarihi
Yüzyıllar önce, Orta, Batı ve Güneydoğu Avrupa ormanları vahşi yaban öküzlerinin toynaklarıyla sallanıyordu, ancak 16. ve 17. yüzyılların başında bu Atlantisliler yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kaldılar. Bu hayvanların güçlü bir bağışıklık sistemi vardı ve hastalıklara karşı dirençliydiler, kalın derileri ve kürkleri onları kötü hava koşullarından koruyordu ve tehditkâr görünümleri ve güçleri onları yırtıcılardan koruyordu. Ancak yavaş ve beceriksiz yaban öküzleri insanlara karşı savunmasızdı.
"Belavezhskaya Puşça'nın son özgür bizonu, 9 Şubat 1921'de eski Puşça ormancısı Bartholomeus Şpakoviç tarafından öldürüldü: Adı, Herostratus gibi, yüzyıllarca yaşasın!"
Bir mucize bu hayvanları yok olmaktan kurtardı. Hayvanat bahçelerinde ve özel üretim merkezlerinde korunan elli altı birey, Polonya'daki Białowieża Ormanı ve Rusya'daki doğa rezervlerindeki modern bizon popülasyonunun atası oldu. Yirminci yüzyılın sonuna gelindiğinde, zoologların çabaları sayesinde yaklaşık 1.000 serbest dolaşan bizon vardı; bugün sayıları neredeyse normale dönmüş durumda.
Yaşam tarzı
Avrupa ve Rusya'ya özgü, en büyük yabani çift toynaklı hayvan olan bizon, görünüşte bir ineğe benzese de ondan çok daha güçlüdür. Omuz yüksekliği 1,8-2 metre, ağırlığı ise 1 tona kadar çıkabilir. Kalın, hafif kıvırcık tüyleri boynunda güzel bir fırfır oluşturur.
Bizonlar uzun ömürlü hayvanlar olarak kabul edilir. Ortalama ömürleri 25-30 yıldır, ancak bazıları yarım yüzyıla kadar yaşayabilir.
Orman devleri yaprak döken ve karma korunan ormanlarda bulunur.
Bizonlar yaz aylarında yaprak döken ormanları ve çimenli, çiçekli çayırları tercih eder. Sonbaharda ise yiyecek kaynaklarının daha uzun süre dayandığı meşe koruluklarının bulunduğu karma ormanlara göç ederler.
Bir orman devi günde 50 kg'a kadar yiyecek tüketebilir. Kışın başlamasıyla birlikte, doğa koruma alanı çalışanları, etrafında çok sayıda yabani toynaklı sürüsünün toplandığı saman yemlikleri kurar. Bizonlar, insan desteği olmadan dallar, sürgünler ve ağaç kabuklarıyla beslenirler.
Bizonlar için neredeyse hiçbir yırtıcı tehdit oluşturmaz. Yalnızca aç bir kurt sürüsü, genç veya zayıf bir hayvanı sürüden ayırma riskini alabilir. Bizon, iri görünümüne rağmen hızlı koşabilir ve bir metreden yüksek engelleri aşabilir.
Kaçınılmaz bir kavga durumunda bizonlar, yavruların merkezde, yetişkinlerin kenarlarda olduğu bir daire oluştururlar ve güçlü ve keskin boynuzlarının yardımıyla kendilerini düşmandan korurlar.
Bizon yakın akrabamızdır!
Avrupa bizonu ve Avrupa bizonu'nun aynı hayvan için iki farklı isim olduğunu söyleyebilirsiniz ve kısmen haklısınız. Birbirleriyle yakından ilişkilidirler. Zoologlar, bu vahşi hayvanlar arasındaki farkları uzun zamandır tartışmaktadır. Yaşam alanlarının yanı sıra, Amerikan bizonu ve Avrupa bizonu görünüş olarak da farklıdır. Bizonun gövdesi daha uzun, bacakları daha kısa ve omuzlarında daha az belirgin bir kambur vardır.
Kabaca söylemek gerekirse, bir bizon kare bir alana sığabilirken, bir bizon yalnızca uzun bir dikdörtgen alana sığabilir. Modern teknoloji, bu iki çift toynaklı hayvan türü arasındaki genetik farklılıkların belirlenmesine de yardımcı olmuştur.
Kentsel gelişimle birlikte, bizonlara yaşam alanı sağlayabilecek bozulmamış doğal alanlar giderek azalıyor. Peki bu orman devlerini nasıl bir gelecek bekliyor? Muhtemelen doğaya geri dönmeyecekler, ancak insan koruması altındaki korunan alanlarda kalacaklar.
