Avrasya alakargasının fotoğrafları ve açıklamaları: nerede yaşar ve neye benzer

Kargagiller familyasından olan alakarga, güzel ve renkli bir kuştur. İsmi, Eski Rusça'daki "parlamak" fiilinden gelir.

Boyu 34-40 cm'ye, yüksekliği ise 15 cm'ye kadar ulaşabilir. Genellikle ağırlığı 140-200 gram civarındadır. Kanat açıklığı ise 50 cm'yi biraz aşar.

Vücut rengi açık kahverengi, beje yakın, bazen kum rengidir. Kuyruk ve kanatlarının uçları siyah, alt tarafı ise bembeyazdır. Kanatlarında siyah çizgili güzel mavi benekler bulunur. Tepesinde beyaz ve siyah tüyler bulunur. Göğüs ve boğaz, vücudun geri kalanından daha açık renklidir ve gagadan siyah yan çizgiler uzanır. İrisleri güzel, yumuşak bir mavi renktedir; gözleri ise büyük, yuvarlak ve hafif dışbükeydir.

Küçük bir kafada - zarif yuvarlak tepeKuyruğu uzundur (15 cm'ye kadar), kahverengi-kırmızı bacakları sağlam yapılıdır ve inatçılığıyla dikkat çeker. Gagası kısa, sivri uçludur ve kanatları yuvarlaktır, 17 cm'ye kadar uzunluktadır.

Kuşun baş tüylerinin rengi, yaşadığı bölgeye göre değişiklik gösterebilir. Avrupa'daki alakarga kuşlarının kahverengi benekli açık renkli tüyleri vardır. Asya kuşlarının açık kahverengi taçları varken, Anadolu ve Kafkasya'daki alakarga kuşlarının koyu siyah tüyleri vardır. Sibirya alakarga kuşlarının parlak kızıl renkli taçları vardır.

Fotoğrafı ve tarifi kolayca bulunabilen alakarga, orman faunasının çok zarif ve güzel bir temsilcisidir.

Habitat bölgesi

Avrasya alakargası oldukça geniş bir dağılıma sahiptir. Avrupa, Çin, Kore ve Japonya'da bulunur. Bu kuşlara ayrıca Kuzey Afrika, Sibirya, Kafkasya, Sahalin ve Kırım'da da sıklıkla rastlanır. Ürün yelpazesi çok genişBu türün temsilcilerine Himalayalar'da bile rastlamak mümkündür. Ormanlarda, özellikle meşe ormanlarında yaşamayı tercih ederler, ancak diğer yaprak döken ve iğne yapraklı ormanlarda da yaşayabilirler.

Alışkanlıklar

Bunlar, sert kışlarda bile göç etmeyen yerleşik kuşlardır. Yiyecek bulmak için zaman zaman oldukça kısa mesafeler kat ederler.

Korkak yapıları ve tehdit altında olduklarında saklanmalarıyla bilinirler. Alakarganın tepesi bu dönemlerde en belirgin hale gelir: Başının tepesindeki tüyler belirgin şekilde kabarır.

Alakarga gündüzleri aktiftir ve geceleri hareketsizdir. Çeşitli bir beslenmeyi tercih eder:

• meyveler;
• tohumlar;
• fındık;
• meşe palamudu;
• tahıllar;
• böcekler;
• solucanlar;
• diğer kuşların yumurtaları;
• küçük bir fare veya kurbağa.

Alakarga, tutumlu yapısıyla bilinir ve yiyeceklerinin bir kısmını "yağmurlu günler için" saklar: Düşen yaprakların, yosunların ve ağaç köklerinin altında saklanan benzersiz kilerler bulmak nadir değildir. Bazen tek bir kuş bile çok etkileyici rezervler! Yiyecek kıtlaştığında imdada yetişirler. Kışın kar, alakarganın değerli saklanma yerine ulaşmasını zorlaştırır. Ancak doğanın bir planı vardır: Yiyecek bulan aç sincaplar saklanma yerini kazar ve böylece herkes -hayvan ve kuş- doyar. Olağanüstü bir simbiyoz!

Tarlalarda, alakarga kuşları hasattan sonra kalan küçük patatesleri becerikli bir şekilde toplar ve ayrıca onları tenha yerlere saklarlar.

Hafif bir ağırlıkla uçar, kanatlarını sık sık çırpar, ancak bu hızını azaltmaz. Yerde veya daldan dala sıçrayarak hareket eder. Kötü havalarda ise ladin ağaçlarının dallarına ustaca saklanır.

Huzursuz yapısıyla dikkat çeker: Tehlikeyi fark ettiğinde, kulağa hoş gelmeyen sert sesler çıkarmaya başlar.

Aynı zamanda dikkat çekici olduğu için de ilginçtir daha önce duyulan sesleri taklit ederWikipedia, bu eşsiz kuş hakkında oldukça detaylı bir açıklama sunarak, türün tam adını, özelliklerini ve ilginç gerçekleri öğrenme, hatta sesini dinleme fırsatı sunuyor.

Doğal düşmanlar

Doğada bir kuş, aşağıdaki "düşmanlar" nedeniyle kendini güvende hissedemez:

• baykuş;
• sansar;
• karga;
• atmaca.

Orman alaycı kuşları için insanlar da bir tehdit oluşturuyor: Sadece avcılar değil, aynı zamanda çevreyi böcek ilaçları ve gübrelerle zehirleyen çiftçiler de sayılarının azalmasına neden oluyor.

İlginç gerçekler

Bu kuşun parazitlerle savaşmanın benzersiz bir yolu var: Bir karınca yuvasının üzerine tüner ve böceklerin üzerine tırmanmasına izin verir. Çalışkan böcekler asitleriyle parazitleri öldürürler.

Avcılar çoğu zaman bu kuşları yuva hırsızı olarak görüp haksız yere öldürüyorlar.

Alakarga, yiyecek depolayarak meşe ağaçlarının yayılmasına katkıda bulunur: Eğer bir kuş meşe palamudunu toprağa gömüp kilerine geri koymazsa, meşe ağacı büyüyebilir!

Kuşların ortalama yaşam süresi 5 ila 7 yıldır, ancak alakarga türlerinde 16-20 yıla kadar uzayabilenler de vardır!

Çiftleşirken ayrı yaşamayı tercih ederler, ancak kış soğuğunda küçük sürüler halinde (30 kuşa kadar) toplanırlar.

Üreme

Çiftleşme mevsimi ilkbahar başlarında başlar. Bu dönemde alakarga kuşları çiftleşir: erkek dişinin etrafında zıplarTüylerini ve tepesini kabartarak, eğer kabul ederse yaklaşır. Bu, çiftleşme anlamına gelir. Birlikte, yerden oldukça yüksekte, derin ve büyük bir yuva inşa ederler. Yuva, ince dallardan, budaklardan ve kuru otlardan yapılır ve içi yün ve otla yalıtılmıştır. Ağaç kovuklarında yuva yapmak son derece nadirdir.

Yumurtalar 5-7'li gruplar halinde bırakılır ve oldukça güzel görünürler: her biri yaklaşık 3 cm uzunluğunda, siyah benekli yeşil renktedirler. Hem erkek hem de dişi yumurtaları kuluçkaya yatırır. Yaklaşık iki hafta sonra, kör ve çıplak civcivler yumurtadan çıkar. Erkek artık onları besleyecek ve dişi sürekli yavruların yanında olarak onları sıcak ve korumalı tutacaktır.

Yaklaşık 20 gün sonra, yavrular ilk kez ebeveynlerinin yuvasından ayrılıp dallarda tünerler. Yavaş yavaş uçmayı ve yiyecek aramayı öğrenirler. Çok şefkatli ebeveynler olan alakarga kuşları, yaz sonuna kadar yavrularına bakarlar.

Alakargalar ilginç ve güzel kuşlardır ve onları gözlemlemek hem acemi doğa bilimcilere hem de deneyimli kuş bilimcilere gerçek bir keyif verecektir.